Een rechter uit het Amerikaanse Brownsville heeft ouders de keuze gegeven: ofwel een boete van 500 dollar (375 euro) betalen, ofwel hun kinderen voor zijn ogen een pak slaag geven. Zo is er een geval bekend van een man die zijn veertienjarige stiefdochter over de knie moest leggen omdat hij het geld niet kon ophoesten. De rechter maakte er hem meteen attent op dat hij te zacht sloeg en niet moest terugdeinzen om wat harder uit te halen.
Misschien is die rechter wel een sadist want voor zijn ogen een pak slaag willen zien en daarbij aansporen tot harder slaan, is er volgens mij wel over.
Aan de andere kant heb ik dan mijn vragen bij opvoedingsmethoden die vandaag veel eerder gebruikt worden.
Zijn ouders niet te permissief tegenwoordig? Niet uit idealisme vrees ik, dan wordt er van uitgegaan dat kinderen door scha en schande moeten voelen wat goed en slecht is. Daarvoor moet je opties, keuzes geven. En tijd steken in je kinderen is dan nodig.
Nu worden kinderen zodanig veel spelletjes in de handen gestoken dat ze geen keuzes meer kunnen maken, alles een minuut of vijf uit proberen en zich dan vervelen. Worden ze dan ongeduldig en willen ze BEWEGEN dan worden hen een pilletje in de mond gestoken want bewegen werkt de overstresste ouders op de zenuwen.
Waarom niet eens zelf het bos in met de kinderen? Goed voor beiden…
Posts
7 opmerkingen:
Het kan ook dat de rechter, gegeven de omstandigheden, precies NIET sadistisch was en een eerbare uitkomst wou geven aan zichzelf én aan armlastige ouders (weet u wat géén geld hebben is?) zodat ze een boete die ze in deze crisistijden niet kunnen betalen, konden ontlopen. Voor wat u zegt is natuurlijk ook wat te zeggen. Maar er is iets als 'pragmatisme': het kind zoals een Roemeens kind straks op straat die 500 dollar bij elkaar laten tippelen of een pak slaag op z'n kont? Het is niet helemaal uitgesloten dat in dit specifieke geval de rechter redelijker heeft gedacht dan u, hoewel alles op papier in het voordeel van uw redenering lijkt te spelen. Maar misschien vindt u het ook niet zo erg als het kind er maar al tippelend voor moet boeten? Vooral ter linkerzijde denkt men daar zeer lichtzinnig over, heb ik al gemerkt.
Ik weet inderdaad wat het is om weinig geld te hebben(geen niet, net zoals er hier weinig mensen zijn die weten wat is om echt honger te hebben) én ik weet dus ook wat het is om een klets op de poep te krijgen.
Wat zeker zo erg is voor het kind, denk ik, is niet de klets op zich maar de vernedering om deze te krijgen met een rechter (en wie weet wie nog) die toekijkt.
En natuurlijk zou het niet goed zijn dat dat kind zich later verkoopt. Maar daar gaat het hier nu niet echt om denk ik.
Mij lijkt in de context van de Verenigde Staten zoals die vandaag zijn, waar alles nog meer om geld draait dan elders en er hoge werkloosheid is, de oplossing die de rechter vond om de ouders een flinke boete te besparen, een verhoudingsgewijs 'redelijke' oplossing. Ik ken de achtergrond van het verhaal niet zo precies, maar ik zou geen maatregel voor de bestraffing zoeken waarvan ik denk dat die wereldwijd moet worden opgelegd, zoals arrogante verlichtingsdenkers dat zouden doen vanuit hun ivoren toren en splendid isolation wanneer zij de gevangenissen van de vrije mensen uitdenken. Ik zou alles veeleer beoordelen naar gelang de plaats en omstandigheden.
Ik ben bijvoorbeeld niet zo Frans gericht en verlicht dat ik zou vinden dat de Eskimo's hun iglo's moeten verlaten voor appartementsgebouwen zoals ze gebouwd worden aan de Côte d'Azur, alleen omdat ik onder het mom de Franse Verlichting uit te dragen vooral mijn economie florissant wil maken en mijn machtssfeer wil uitbreiden. Ik vind dus als mondiaal multiculturalist dat de Eskimo's het recht hebben AAN DE NOORDPOOL in iglo's te wonen maar dat noch zij, noch wij in Franse zandsteen moeten wonen, alleen maar omdat onze vermeende verlichting dan Frankrijks fortuin zou worden.
Zo kan ik mij inbeelden dat iets wat wij in onze relatieve welvaartsstaat hier onaanvaardbaar zouden achten, misschien een pragmatisch goede redenering was van een rechter, ginds, in de Verenigde Staten. Ik vind het arrogant zo'n gebeurtenis op te blazen tot gigantische proporties om vervolgens dát een grotere misdaad te vinden dan de wijze waarop Frankrijk onze economie doodknijpt en ons de duurste tarieven van Europa oplegt voor electriciteit. Ik zeg maar wat.
Gelet op het publieke karakter van de afstraffing, zal de rechter er ook niet op hebben aangedrongen dat het kind half dood wordt geslagen. De sluwe redenering van een rechter dat de armlastige ouders zoals de Roma's zich verplicht zouden voelen hun kinderen na oplegging van een boete vervolgens in een park te prostitueren in 't bijzijn van een onderzoeksrechter, is iets wat mij méér tegen de borst zou stuiten.
Ik denk dat ik best in alle nederigheid moet zeggen dat je reactie er niet over maar er op is.
En inderdaad,we weten te weinig van de specifieke zaak om er echt op in te gaan. Het was ook niet mijn bedoeling om deze zaak op te blazen hoor. Ik vond het er een beetje 'over' gezien het openbaar karakter van de zaak maar tegelijkertijd nuanceer ik de 'klets op de poep' toch ook dacht ik.
Wat je Inuïts betreft, ik denk dat zij beter hun plan zouden trekken in zandstenen huizen dan de Fransen in iglo's.
Btw, over welke onderzoeksrechter gaat het?
Dank u voor uw compliment. Nu ik mijn bijdrage hier een keer opnieuw lees, hetgeen altijd een waar genoegen is omdat er immers zoveel onzin op het net te lezen valt, moet ik toegeven dat mijn reactie er nogal op is veeleer dan over. Opnieuw lezen is wel nodig, want mijn kritische zin is zo groot, dat ik zelfs mezelf nauwelijks durf te geloven zonder mijn opvattingen voortdurend en uitputtend aan een zelfreflectieve kritiek in Stalinistische stijl te onderwerpen.
Van de andere kant verontrust mij uw nederigheid ten zeerste, want dat is geen verstandige levenshouding voor iemand die, zoals u, controversiële onderwerpen aanboort op uw weblog.
Ik kan u niet volgen inzake de iglo's. Ik gun de Fransen zeer zeker een bestaan in iglo's en het proeven van de multiculturele samenleving, want daar zijn ze tot op de dag van vandaag nog niet aan toe.
Is het dan verkeerd om iemand zijn gelijk te geven wanneer hij het heeft?
Is het dan een must om een groot ego te hebben om controversiële onderwerpen te mogen publiceren?
Het houdt mijn ego klein en mijn geest wakker, als mensen mij ongaarne gelijk geven of als ik zie dat ze mij ongelijk geven en hun ogen uitdrukken dat ze weten dat ik gelijk heb. Het ego van Eric Rosseel werkt wel aanstekelijk, omdat het het haantjesgedrag is van een voor het overige naar mijn inschatting onvoorstelbaar beminnelijke man. Maar dat mag ik eigenlijk niet zeggen, want dat is op zich vergelijkbaar met lintjes, eretekens en barontitels. Dus Eric Rosseel: lelijke Rooie Turk!
Een reactie posten