Weer een aantal dagen dat er niets verschenen is op deze blog. Ik hoop elke dag dat er wel iets nieuw op staat maar dat lukt natuurlijk niet als ik het er zelf niet op zet. Een automatische blog, dat zou nog eens iets zijn.

Ja, ga ik zeggen dat ik geen tijd hebt gehad? Nonsens natuurlijk, iedereen heeft tijd zolang je leeft. Iedereen heeft op één dag trouwens evenveel tijd. Kwestie van tijd te nemen natuurlijk. Maar tijd die je neemt, en dat klinkt al een beetje misdadig, kan je niet aan iemand of iets anders geven. En dat klinkt dan weer egoïstisch. Niet alleen kwestie van tijd nemen dus, je kan zelfs tijd stelen. Maar stelen  is iets nemen dat niet van jezelf is. Dus iemand anders zijn tijd stelen. dat klinkt pas helemaal misdadig. Maar hoe kan je iemand anders zijn tijd stelen? En stel dat je dat doet, hoe kan je die dan gebruiken? Want terwijl je iemand anders zijn tijd steelt doe je dit al in je eigen tijd. Terwijl je bezig bent met iets, ben je immers tijd aan het gebruiken. Zelfs al zou je die tijd buiten beschouwing laten, wat doe je dan met de tijd die je gestolen hebt? Als je die gebruikt, ben je natuurlijk tegelijk in je eigen tijd bezig. Weinig zin dus om tijd te stelen.Werknemers, stop dus met zaken doen in je werktijd die niets met het werk te maken hebben. Je bent immers bezig met ook je eigen tijd te verdoen!

Tijd 100% gebruiken kan je misschien door multitasking. Eén en dezelfde tijd gebruiken om verschillende dingen te doen. Kwantiteit dus van taken boven kwaliteit. Geen qualitytime dus. En toch willen we dat geven aan onze kinderen, partner, huisdieren. Moeten we dan niet eens goed nadenken hoe we dat gaan doen? Hoe zit het met 'tijd voor jezelf' nemen. Wat doe je dan met dat stukje tijd? Vaak hebben we dan het gevoel dat dit tijd is die ons toekomt maar die we toch moeten nemen, onszelf moeten gunnen. 

Toch zijn we zelf meester van onze tijd,  alleen wijzelf beslissen uiteindelijk wat we er mee doen. Hoe komt het dan dat we het gevoel hebben dit net niet meester te zijn? Akkoord, als we een job aanvaarden horen daar een aantal afspraken bij , ook wat tijd betreft. Maar het zijn wel wijzelf die beslissen om al dan niet dat contract te tekenen.

Maar kijk, nu ben ik mijn tijd aan het verdoen met preken. Was niet de bedoeling, de tijd heeft een loopje met me genomen :-) Gelukkig schrijf ik snel, alhoewel het met twee vingertjes getikt wordt, tijdens het tikken van de tijd.

Cedille in cyberspace, part III

ICQ dus, Rendez-vous moet nog even wachten.

Nadat ik me een profiel had aangemaakt hoefde ik alleen maar ofwel, zelf actief te zoeken ofwel afwachten wat op me af kwam.

Soms was ik amper ingelogd en ik had al 'bezoek', soms werd het wachten me teveel en ging ik zelf zoeken afgaande van mijn eigen interesses.

Als je afwachtte kon je van alles binnenkrijgen. Ik heb werkelijk met mensen van over heel de wereld gepraat. Er kwamen vooral veel Amerikanen. Eerlijk gezegd waren zij niet mijn favorieten. Buiten een uitzondering hier en daar viel de dialoog meestal heel snel stil. Na een aanvankelijke  'how are you', was de conversatie al vlug afgelopen. Als ik een vraag telde over politiek of de actualiteiten kreeg ik een superoppervlakkig antwoord en was de kous af.

Eén uitzondering heb ik meegemaakt. Er was een Amerikaan met wie ik lange conversaties heb gehad. Diepgaand én over politiek. Wel zo dat het een nieuw amerikaan betrof, een man die in Turkije geboren was. Hij maakte mooie digital art, heeft me ooit zelfs een paar uitprints opgestuurd per snail mail. Jammer genoeg was hij vooral online in de namiddag, wat dus betekende dat ik, om hem te spreken, laat moest op blijven.

Een ander paar mouwen waren de Israëli's. Die hadden meestal wel een goed gevoel voor humor maar een ander gebrek. Op politiek vlak vrees ik dat ze gebrainwashed waren tot en met. Een angstig volk dat echt dacht dat iedere natie (buiten de VS) het op hen gemunt had en hen ging bestoken met raketten. Ook geen discussies mogelijk over politiek. 

Wat kreeg ik nog over de vloer? Ah ja, Canadezen. Daar was wel goed mee discussiëren. Verstandige mensen ontmoet mét zin voor humor. 

Met de Aussies was het moeilijker omdat zij natuurlijk een tegengesteld dag/nachtritme hebben van ons. Ik denk wel niet dat ik er zoveel mee gemist heb, ik had het gevoel dat ze een beetje vergelijkbaar zijn met Amerikanen qua inhoud.

Vreemd genoeg kreeg ik weinig Aziaten over de cybervloer. Nochtans waren en zijn deze mensen meestal wel internationaal geïnteresseerd. 

En dan gebeurde er iets raars. De VS ging in oorlog met Afghanistan. Niet dat dat raar was of is, Amerikanen hebben het altijd leuk gevonden, en vinden het nog steeds leuk, om ergens een land aan te vallen waar olie te vinden is, hun oliehonger kent geen grenzen.

Opeens was het gedaan met mijn Amerikaanse contacten. Niemand vanuit de VS nam nog contact op en ik kon niemand meer bereiken. Puur toeval? Ik denk het niet, het was veel te plots en het viel samen met die oorlog. Wilden ze niet meer met ons spreken? Was er een filter op ICQ gezet? Geen idee. 

Kort daarna ben ik weg gegaan van ICQ. Ik kreeg nog enkel Noord-Afrikanen en Arabs over de vloer en maakte iets anders mee dat lange termijn gevolgen had. Maar dat is voor een volgende keer. 

q-kombers

Weer een hele tijd geleden zie ik, dat ik iets geschreven heb. Geen zin, niets speciaals te zeggen, er gebeurt op dit moment blijkbaar niet zo veel vermeldenswaardige in dit Belgenlandje. We hebben een regering, dat er 'bespaard' moet worden horen we nu al een hele tijd, ook niets speciaal meer, dat het spant in Griekenland, Spanje en Italië is ook weeral niet nieuws. En met komkommers hou ik me hier liever niet mee bezig,die zitten beter in een slaatje.

Vandaag grote containerdag. Mijn zoon is verhuisd, het moment om grote kuis te houden. Van zolder tot kelder zal alles bekeken worden, betast, omgekeerd en  besnoven. Is het waard nog een tijdje in huis te houden of is er geen huis mee te houden?

Onmetelijk wat je zo op op een jaar na 20 jaar leven aan brol verzamelt. Ben benieuwd wat ik ga vinden op zolder. De toegang daartoe is me al enkele jaar ontnomen door een kast die er voor stond. Wil ik het weten wat ik daar ga vinden? Ik hoop op schatten maar vrees dat het eerder ratten zullen worden. Alhoewel, met een hond die vaak genoeg daar in de buurt zijn geur verspreidde en een kat, meester in het rattenvangen  zal dat wel meevallen.

Ander nieuws? Neen, niet echt. Behalve dat ik per ongeluk twee uur te vroeg uit mijn bed ben gesprongen. Met mijn slaapogen nam ik 6u22 voor 8u22 op mijn wekker. Grote paniek, de container kon tussen 8 en 10 komen. Vlug mijn auto verzet, zelfs voor ik tanden of wat dan ook gepoetst had, net toch wel iets van kleren aangetrokken en buiten.

Het was maar nadat ik mijn wereldnieuws op mijn pc in een vlucht had bekeken, ik een reis naar Parijs boekte en dan bij het checken van de datums, onderaan het pc menu, zag dat het amper 8 uur was! Ik was al meer dan een uur op,  terug in bed kruipen was geen optie. Tja, ik ben er nu in ieder geval meer dan klaar voor.

http://www.lalibre.be/toutelinfo/afp/373284/la-croissance-du-japon-s-accelere-mais-la-crise-europeenne-la-menace.html

Ongelooflijk. Wanneer je je de beelden uit Japan, vlak na de aardbeving en tsunami voor ogen houdt, krijgen we een jaar en twee maanden nadien dus het bericht dat de economische groei in Japan versneld. Als je bedenkt welke klappen ze hebben gekregen. Hele dorpen gewoon van de kaart geveegd, het gevaar van de nucleaire ramp, een enorme regio waar nooit meer bewoning mogelijk is, waar mensen die al de rouw om naasten moeten verwerken, ook voor eeuwig en altijd hun streek moeten verlaten, alles achter latend...

Dan zeg ik waw, mooi, heel knap, bewonderenswaardig, die veerkracht van Japan. Vooral als je bedenkt dat het vooral door het harde werk en de investeringen van de Japanners zelf is dat dit mogelijk wordt gemaakt. Ondanks, en dit is zeker een les voor het westen, sluiting van alle kerncentrales. Er wordt wel gevreesd dat in de zomer er zal moeten gevraagd worden aan de consumenten om hun elektriciteitsgebruik met 20 % te verlagen. Geen onmogelijke opgave denk ik. In ieder geval iets waar ik me wel bij zou kunnen neerleggen en aanpassen denk ik, wanneer dit een uitstap uit kernenergie zou kunnen betekenen.

Wel sneu voor hen dat het de 'eurocrisis' is die nu hun groei zou kunnen bedreigen. Een 'crisis' vooral veroorzaakt door een meedogenloze graaicultuur. Het is immers voornamelijk naar Europa dat Japan zijn export gaat. Maar hier wordt nu net de portemonnee strak dichtgehouden want wij moeten besparen, nietwaar?

veel vragen, weinig antwoorden

Wat nu te denken van heel die Griekse tragedie? 

Ik begrijp er bitter weinig van. Wat ik heb begrepen is dat Griekenland een enorme staatsschuld zou hebben, bankroet zou gaan. Vraag :  schulden aan wie? Buitenlandse banken? En is het omdat deze banken dan groot verlies zouden lijden dat Duitsland en Frankrijk zou vast willen houden aan Griekenland?

 En wat er zou gebeuren als ze gewoon 'foert' zeggen en die schuld niet betalen? Je kan moeilijk een land de bak indraaien voor het niet betalen van schulden, toch? Of gaat dat bedrag dan van de persoonlijke rekening van de politici die toch de verantwoordelijkheid hebben over hun volk? Ik denk het niet.

Wat als ze niet betalen en gewoon uit Europa stappen, de Drachme terug invoeren en van 'scratch' herbeginnen? Gaat Europa dan in oorlog tegen Griekenland? 

Wil dat dan zeggen dat mensen die voor de overheid werken, of voor organisaties die gesubsidieerd worden door de overheid niet zullen uitbetaald worden?

Wat me ook duidelijk lijkt is dat Griekenland blijkbaar weg wil van de euro. Minder Europa. Vraag is of dit dan zo slecht zou zijn.

Ik herinner me , geen idee hoeveel jaar gelden, dat er in Zuid-Amerika, ik denk Argentinië ook enorme schrik was omdat het land zou failliet gaan. Geld was niets meer waard. Doemscenario's overal.

Ondertussen zijn we een aantal jaren verder, heeft een groot deel van Zuid-Amerika een linkse regering en zijn ze veel welvarender dan ze lang geweest zijn.

Is heel deze banken- en eurocrisis niet een verzinsel om de mensen bang te maken, hen in het gareel doet lopen, langer doet werken, liefst voor minder geld want er moet bespaard worden. Bespaard met welk doel? Zodat grote multinationals en banken niets van hun winst zouden moeten beknippen? 

Ik vermoed dat dit alles streken zijn uit de trukendoos om het kapitalistisch systeem (een 'mooier' woord is vrije markt economie, mooi voorbeeldje van dubbelspeech) dat ziek en zwak is, toch op de been te houden.

Spannende dagen, dat wel.

Cedille in cyberspace part II

Wat ik in deel 1 vergeten te vernoemen ben, is dat er in de twiiieetpwuuupiiiii periode van de modems, er ook echt een aparte modem diende aangesloten te worden. En dat dit niet zo simpel was als een 'plug-and-play' toestelletje van vandaag. Ik had er in ieder geval geen kaas van gegeten en mijn toenmalige vriend hoogstens een smeerkaasje. Het had dus wat zoden aan de dijk eer dat ding , naast pwiiietuutèèèten ook effectief wilde verbinden in cyberspace.

Na de periode van vriend-drukker, die zijn goeie Mac meenam en zijn hopeloos verouderde toestel liet staan, kocht ik zelf mijn eerste pc. Dat was dus weer even aanpassen. In die tijd was Mac gebruiksvriendelijk, pc's waren veel gevaarlijker. Op een verkeerde manier uitzetten en het kon zijn dat het hele toestel om zeep was. Bij Mac kreeg je dan een triestig gezichtje te zien en de verwittiging dat je verkeerd had uitgezet maar verder niets aan de hand.

Ik kocht dus mijn eerste pc. Ik denk dat het het jaar 1999 of 2000 moet geweest zijn. Tweedehands, zo fortuinkrachtig was ik niet (en ben ik nog steeds niet).

Klinkt vreemd nu maar ik was heel bij met mijn toestel dat een 500 mega geheugen had, (Mijn tweede had 2 gig en dat was SUPER.) nog geen usb ingang en je moest een netwerkkaart laten inbouwen als je een LAN verbinding wilde.

En dan trok de wereld open. Niet alleen kon ik surfen naar hartelust, ik werd, als eerste in mijn omgeving, lid van een voorloper van de sociale media van vandaag: ICQ (I seek you).

Je kon een programma downloaden. Je had gelukkig een 'light' versie want toen was het nog uitkijken wat je downloadde, 500 mega geeft je niet veel keuze.

ICQ dus. Je kon een soort profiel aanmaken en gericht zoeken naar mensen met dezelfde interesses, over heel de wereld. En er was reeds een goeie chatfunctie ook. 

Tegelijk ongeveer, of net erna, ontdekte ik een eerste dating site, Rendez-vous. Als je wil weten wat ik daar en op ICQ onderweg allemaal tegen kwam, zal je op het vervolg moeten wachten.  

Nogmaals seringen

Ik merkte daarnet dat het ondertussen toch weer twee dagen geleden is sinds mijn laatste post op mijn blog .

Een mens heeft het niet altijd nodig om iets te zeggen. Heeft niet altijd iets te zeggen. Punt. En ook daar is niets mis mee.

Ik kan juist even een update geven over mijn 'lilac wine', verkeerd vertaald door Google vertalen (waar je trouwens heel grappige dingen mee kan bereiken, vooral als je van of naar het nederlands vertaalt) in 'lila wijn'. Duh, die wijn gaat helemaal wel niet 'lila' zijn hé. Google is te dom om te weten dat het over seringen gaat.

Maar bon, ik hoop dat dat de enige vergissing is want de song 'lilac wine' geeft wel enorm veel verwachtingen. Of is het Buckly (of Simone's) stem die doet dromen?

Ik heb me gisteren en vandaag dus bezig gehouden met de eerste beginselen van wat een seringenwijn zou moeten worden.

Gisteren heb ik een struik geroofd. Eens wat anders dan  wat struikrovers doen. Enfin, het één is het één en het ander is een struik beroven van wat het heeft. In dit geval dus seringen.

Ik had ergens gelezen dat je kleine bloemetjes (maar in die tekst ging het over vlierbloesem)van hun steeltjes kan ontdoen (man zo agressief, struikroven, van steeltjes ontdoen) door ze in een zak te steken (weer zo agressief. En 'Piet'achtig) een nacht te laten en dan zou je in de zak steeltjes en bloempjes hebben, niet meer aan elkaar gehecht (weeral zo negatief).

Niet dus. De steeltjes en de bloemetjes hielden nog van elkaar. Dus zat er niet anders op dan de dingen manueel, eentje per eentje dus, van elkaar te scheiden.2u en half. Ja, 2u 1/2 , ben ik bezig geweest met deze prutserij. Gelukkig had ik in audioversie 'les Miserables' bij me.

Mooi afgeritst lagen miljoenen of misschien maar duizenden bloemetjes daar uiteindelijk zo ongelooflijk mooi te wezen. Tot ik met de volgende bewerking klaar was. Nu is het een brij, wachtend op de volgende bewerking, in de hoop te eindigen als wijntje om U tegen te zeggen.

Ik heb de tandarts dus overleefd en dat bijna pijnloos. Die tandarts weet van wanten. Hier heb ik toch liever ervaring dan jeugd hoor ! Maar om het te vieren, enkele tandartsmopjes:

 "Een man ligt op de stoel bij de tandarts. Die ziet een enorm rotte kies. Hij zegt "wat een gat, wat een gat, wat een gat"  De patiënt vraagt "waaom zegt u dat drie keer?" Waarop de tandarts antwoord: "Dat doe ik niet, dat was de echo".

Een vrouw versiert een knappe dertiger in 't café. Het is lust op 't eerste zicht en nog geen tien minuten later liggen ze in haar slaapkamer. Terwijl de man vreselijk zijn best aan het doen is, zegt zij plotseling: "Gek is dat, ik ken je niet, ik weet niet eens je naam en toch denk ik dat je tandarts bent." Waarop de man verbaasd "ja" zegt "hoe weet je dat?" "Sterker nog; ik geloof zelfs dat je een hele goeie tandarts bent." Niet zonder trots geeft de man toe en vraagt hoe ze dat allemaal weet. "Omdat ik er helemaal niks van voel" is het antwoord"

van tanden en wortels

Rare mensen, die tandartsen.Het zou natuurlijk kunnen dat de tandarts die ik bezoek, teveel werk heeft en zijn patiënten (hoe haat ik het om mezelf als een patiënt te zien, maakt je terstond zo hulpeloos) daarom afschrikt.

Toen ik de laatste keer bij hem op visite was (neen, geen koekjes en thee gekregen) liet hij me weten dat ik binnen afzienbare tijd terug bij hem zou staan. Neen, geen gaatjes maar een wijsheidstand die los stond. En nee, die was niet slecht, nog perfect gaaf. Maar blijkbaar hebben wijsheidstanden, naast vaak heel moeilijk te hebben om te beslissen of ze al dan niet in iemands mond willen staan nog meer eigenaardigheden. Of dat nu een reden is om hen als 'wijs' aan te duiden vind ik toch arbitrair.

Enfin, wijsheidstanden hebben dus de eigenschap op een bepaald moment er genoeg van te hebben en zichzelf uit te willen stoten. Als ze dit dan al eens helemaal op eigen houtje, in één ruk , zonder pijn of bloed zouden willen doen kon ik me er gemakkelijk mee verzoenen. Ze zijn uiteindelijk niet de enige tanden in een mond. Maar neen, ze willen moeilijk doen. Ze willen aandacht. En dat krijgen ze, ik kan je verzekeren. Ze komen lichtjes naar boven staan, een eerste oefening in 'mond verlaten'. Dit brengt de nodige tandpijn mee want heel de omgeving wordt supergevoelig. Zo ver zit ik dus

Terug naar mijn tandarts, die blijkbaar ook gefascineerd is door wijsheidstanden. Hij verzekerde me dat ik terug zou komen om die te willen laten trekken. Daarbij gaf hij een heel plastische voorstelling van hoe de wortels van zo'n tand kunnen zijn. Men heeft wortels met 1 vertakking, met drie vertakkingen, (ik begin zou het wortelsysteem van een boom te zien, genesteld in mijn bovenkaak, reikend naar mijn neus), wortels die draaien, wortels die in een hoek van 90 ° staan... hij gaf hierbij een gebaar met zijn handen waarbij de wortels wel een 15 centimeter leken.

Dit alles is dus niet bevorderlijk voor het vertrouwen dat je hebt in een tandartsbezoek met 'trekken'. 

Ik heb ondertussen geïnformeerd bij familieleden die al een wijsheidstand hebben laten trekken en ze stelden me een beetje gerust. Blijkbaar zijn de wijsheidstanden in mijn familie van de 'wijze' soort, zijnde met 1 wortel.

Rest me nog 20 minuten voor ik me naar de folterkamer moet begeven. Zij die gaan afzien groeten u.

Cedille in Cyberspace part I

We schrijven, of liever typen 1994. Ik had een vriendje , enfin, vriend, hij was 1 meter 96, die in bijberoep een drukkerszaak had. Niets glamoureus, geen 'Elle' of 'Vogue' maar catalogi, affiches voor kaarting en andere lokale 'happenings' zoals pensenkermis en een zilverenbruiloft maar vooral, en hier ga ik zeker niet minimal- of bagateliseren, doodsbrieven en doodsprentjes. Dit betekende stress, deadline (nee, écht, geen grap bedoeld) tijdsdruk. Hier kwam dan mijn bijdrage in nood en eerste kennismaking met 'cyberspace'.

We hadden een , wat toen nog geen evidentie was, LAT relatie. Hij werkte en woonde in een stad toch een 45 km van bij mij thuis. Toch wilde ik hem een handje helpen wanneer de tijdsdemon teveel eiste, een handje, zelfs twee, en vooral twee vingers lenen. (ik behoor tot die mensen die ooit wel geleerd hebben blind te typen, mokerslagen uitdelend op de argeloze toetsen van een typemachine bijdragen. Je hebt dan met bloed- zweet en tranen de techniek onder de knokels maar door gebrek aan oefening eens je het kan, dit ook weer even snel bijna vergeet. Gelukkig is die vingergymnastiek nu niet meer nodig en kan je bijna even vlug weg met twee vingen die de toetsen strelen)

Ik was dan wel niet thuis in het 'zetten' van teksten, had geen grafische opleiding maar kon wel een woordje of twee (meestal een tweehonderd) uit tikken.

De tekstjes waar het om ging waren tekstjes voor doodsbrieven en -prentjes. Het moest dus écht wel snel gaan, doden wachten niet.

En dan kwam de eerste keer cyberspace op de proppen. De vriend had een modem. Neen, twee , hij gaf er mij ook één. Het was een heel gedoe om die minitekstjes door te mailen. Meestal moest je toch wel een keer of drie proberen eer het effectief gelukt was. Vol spanning zat je dan naar het “tuuuuuut, tiiiiiit, prrrr, teeeeet, tuuuut' van de modem te luisteren. Stopte het geluid en zag je op je scherm een frame verschijnen waarop stond dat het doormailen gelukt was, kon je van een echte overwinning spreken. En snel dat die modems waren ! Stel je voor, in een minuut of zo hadden ze een tekst doorgemaild van zeker 160 KB!

Pas op voor de boze wolf

Wat hier van denken? 
http://www.demorgen.be/dm/nl/994/stand-der-dingen/article/detail/1434157/2012/05/06/Zuid-Korea-zoekt-naar-pillen-van-mensenvlees.dhtml

Zuid-Korea zoekt naar pillen van mensenvlees

Bewerkt door: Dries Derauw − 06/05/12, 16u25  − Bron: anp

Zuid-Koreaanse grensbewakers verscherpen de controle op de smokkel van pillen van mensenvlees. De pillen komen uit China en zijn gemaakt van dode kinderen en baby's. Mannen kopen de pillen omdat ze denken dat ze de seksuele prestaties verbeteren. Experts waarschuwen echter dat ze juist de gezondheid kunnen schaden, omdat ze vol zitten met bacteriën.

De eerste exemplaren van deze pillen werden in augustus ontdekt. Tot dusver voorkwamen de grensbewakers 35 pogingen om totaal 17.451 van deze pillen het land in te smokkelen. De pillen waren verstopt in koffers en in post, meldde het Zuid-Koreaanse persbureau Yonhap vandaag.

Ik in ieder geval, vind het zeer moeilijk te geloven dat  nu, met alle mogelijke infobronnen, een bibliotheek aan je vingertoppen, zelfs in het verre China, er nog mensen zijn die geloven dat je van mensenvlees te eten viriel wordt.

Ook al zijn er in China nog dorpen, het woord dorp eigenlijk niet eens waardig, waar de levensstandaard allicht nog een eeuw achterop hinkt, dit lijkt me 'over the top'.

Zou het niet eerder thuis horen in de 'China is slecht, China is de boeman' verhalen? Naast de Islam, die ons allemaal gaat veroveren met zijn godsdienst, moet er nu angst gekweekt worden voor China die nu niet meer door het communisme maar door zijn economisch succes een dreiging vormt voor onze welvaart? 

Bollocks, natuurlijk de grootste dreiging voor onze welvaart zijn onze eigen 1%.

Ramkraak

Is het een vogel is het een vliegtuig? Neen, het is een ramkraak. Vandaag in 'de Standaard' http://www.demorgen.be/dm/nl/989/Binnenland/article/detail/1433783/2012/05/05/Ramkraak-op-kinderboetiek-in-Roeselare.dhtml?utm_source=RSSReader&utm_medium=RSS

In Roeselare is een ramkraak gepleegd op een kinderboetiek in de Jan Mahieustraat, in het centrum van de stad. Rond twee uur vanochtend hebben onbekenden de etalagedeur geforceerd. Ze zijn ervandoor gegaan met een deel van de tweedehandskinderkledij.

Het is nog niet duidelijk hoe de ramkraak precies werd gepleegd. De lokale recherche van de politiezone Riho is bezig met een onderzoek.

Zo gek krijg je mensen. Zijn dat tweedehands kleren bezet met diamanten of doorweven met gouddraad? Of is het enkel om de merken te doen?

Vaak halen mensen in echte armoede het kleine stukje zelfrespect dat hen rest uit uiterlijkheden. Willen ze mee zijn , niet opvallen, niet anders zijn. Willen ze dus ook een dure gsm (op afbetaling, net als hun tv en wat er op het moment nog ingedRAMd wordt door de reclame) of merkkledij voor hun kinderen. Dit is wat mij betreft een alarmkreet. En een vingerwijzingen naar de maatschappij en het 'Welzijnslandschap'  in het bijzonder.  Hadden die 'ramkrakers' een communicant en geen geld om mee te doen met de opsmuk van hun kroost? Geen oren voor hun probleem bij een OCMW of andere welzijnsorganisatie?

Ook een bedenking bij het woord 'ramkraak' in de titel. 'de deur werd geforceerd'. Dan moet dat toch wel een heel smal autootje geweest zijn of een heel brede deur. 

Lilac Wine

Klimaat en natuur doen toch wel vreemde dingen. Tot een week of twee geleden leek het of niets in gang zou schieten, de lente gaf verstek, het gras groeide niet, er kwam geen schot in het bot van de de bomen en ja, van het weer moesten  en moeten we het nog steeds niet hebben (buiten een week of zo vrij vroeg, toen het weerkundig nog geen lente behoorde te zijn. En dan plots, zijn ze daar weer, de blauwe kousjes  in het bos (boshyacinten), moet het gras na een week alweer gemaaid worden  en geurt het overal naar seringen.
Het wijnmaakseizoen kan beginnen.

Jeff Buckly schreef een prachtig nummer, Lilac Wine, dat ik jullie niet wil onthouden (voor hen die het nog niet kennen). Dat en de parfum van de seringen en ik kan in gedachten al de seringenwijn proeven. Kan niet slecht zijn ! Daarna is het de beurt aan vlierbloesem om me te bekoren.

koppen

Het loont soms de moeite om stil te staan bij wat de nieuwsbrengers als belangrijk betittelen. Niet dus, om de inhoud maar wat ze juist kiezen. Vanmorgen om 7 uur op het radio 1 nieuws:
Zeven uur, hier volgt  het belangrijkste nieuws: President Obama bracht een verrassingsbezoek aan Afghanistan en door werken aan de Brusselse ring werden auto's beschadigd. Amaai, wat vroeg voor komkommers niet? En dat terwijl er ook écht nieuws was:

'AFFRONTEMENTS MEURTRIERS ENTRE ARMÉE ET EX-REBELLES EN RDC' op La libre,  

Large blasts heard in Kabul after Obama 

visiT  OP AL JAZEERA.

Vlaamse jeugd voelt zich dik, alleen en schoolmoe.

Kamer hakt in op lekkende politici. 

Die laatste vind ik wel leuk, ik stel me daar één en ander bij voor: Politici, rond als balonnen vol met zever  die uit kleine gaatjes ontsnapt. Ik kan me voorstellen dat Kama of Gal die ook zo zien.