de wereld pubert

Dat een, laat ons zeggen, tegenwoordig gaat het snel, 12 jarige pubert is normaal. Moet. Of wordt op zijn minst verwacht. Dat op dat moment zijn hersens nog niet tot volle wasdom zijn gekomen is ook normaal (vraag is, moet dat? Kan dat? Is dat wenselijk?)

Dat je als puber heel veel energie steekt in je eigen navel en eigenlijk enkel een heel oppervlakkige interesse hebt in wat er met de medemens, kan je hem niet kwalijk nemen. Hij moet nog leren!

Dat een gezonde puber daardoor enkel zwart-wit denkt is ook heel gewoon. Maar ik vrees dat ook de rest van de mensheid in dat ontwikkelingsstadium is blijven steken.

Waar zie je mensen nog nadenken, verder dan hun volgende vliegreis of buitensalon? Waar zie of hoor je mensen nog genuanceerd denken?

Je bent ofwel een misdadiger of monster (als je bvb je poten niet van kindjes kan afhouden en zeker niet als je dan nog op de loondienst van de kerk staat waar de lonen oh ironie, door justitie betaald worden ) of je bent een held, een engel, een halfgod als je 'idool' wint, als je topsprinter bent of je gezicht gewoon genoeg op tv komt.

Je rijdt 80 waar je 70 mag rijden? Boete. Zelfs al is er geen kat, hond of egel op de weg. Dat het nu grijs weer was of wit zag van de sneeuw, zwart van 't volk of doodstil, je hangt..Ook in Noord Korea zien ze alles heel erg zwart wit. Je wint of je verliest. Konsekwentie van verliezen zijn daar wel veeeel erger dan hier.De voetbaltrainer .Kim Jong-Hun uit Noord Korea werd aan een hele zware sessie zelfkritiek.

onderworpenen en moet nu, door het te schaamte stellen van zijn land en volk een periode dwangarbeid ondergaan. Heel erg zwart natuurlijk.

Bij ons is het daarentegen allemaal wit. Voor het slecht uitvoeren van je taak en je land te kakken zetten voor de hele wereld, zoals onze politiek leiders wel meer doen, krijg je als straf een tijdje vakantie, mag je daarna terugkomen en heb je hoe dan ook recht op een pensioen waar je de helft van het Noord Koreaanse volk mee kan betalen.

Ik zei het al, zwart of wit of helemaal niks denken.

Misschien moet je het in termen van de leeftijd van de aarde zien. En dan is de mensheid misschien zelfs voor op zijn leeftijd. ...

.

Overpeinzingen van op een Parijs balkon.

Je ziet veel, als je een paar dagen regelmatig op hetzelfde balkon zit, uitgevend op een Parijse boulevard. Een stuk van het dagelijkse leven van de inwoners, de autochtonen. Die zijn hier bijna even vaak zwart of een deel uit het spectrum van cafée russe naar Michaël Jacksons Ebony als blank. (wel zot dat juist hij dat moest zingen, hij die ook een groot deel van het spectrum heeft doorlopen om witter dan een blanke te eindigen.)

Ook een stuk van de vakantie van de toerist. Gemakkelijk herkenbaar, ze hebben altijd een ontplooide map in hun hand en kijken rond. De Parijzenaar kijkt niet rond, die kijkt voor zich.

(Nog even een tussenhaakjes: waarom, als we mensen indelen, noemen we halfbloeden kleurlingen of zwarten of negers ofnoem maar op? Ze hebben evenveel recht op de benoemiing blank als op die anderen. Wie van ons gaat zijn halfbloed vriend,vriendin, kennis of wat dan ook anders zien als een kleurling? We zijn dus allen rascist!!!)

Je leert de plaatselijke clochard en clochardinne kennen. Ze hebben een een vaste stek maar ook een ‘social network’. Ze komen samen overdag in het parkje. Ze kletsen wat. En o wee als er iemand zich niet bewust van hun territirium toch plaats neemt op een bankje in hun stukje park. De volle lading wordt met animo gegeven. In het Frans, er wordt niet bijgevraagd of ze het wel hebben verstaan. De toon echter is duidelijk en overtreders druipen af.

Je ziet hoe de dame clochard haar waardigheid en vrouwelijkheid hoopt te behouden. Ze draagt nog nepjuwelen en goud, met of zonder karaat, dat laat ik aan de kenner over.

Elders zag ik een clochard met een duitse herder. Mét pups. Die vroegen zich niet af wat er zal gebeuren als het hier straks terug min tien is. Of het Eetje dat baasje gaf uit de vuilbak van MacDonalds of de Hilton kwam. Die honden zijn, ben ik van overtuigd, beter af dan een aantal honden die ik weet zitten. Op de buiten. Bij rijke mensen. Mét villa en kooi van twee op twee. Die honden zijn neurotisch, lopen dwangmatig de tralies van hun kooi stuk.De hond met de pups lag ontspannen haar pups te zogen waar iedereen voorbij komt. (bedenk iets, zou dat in een dierenziekenhuis mogen, pupjes voeden?) Ze kan overtuigd zijn van haar baasjes eeuwige affectie, heeft veel meer ontspanning en verstrooiing.

Ik stond daarstraks stil, (op vakantie kan je dat) toen ik een vrouw in paniek lopen naar haar auto waar de klem werd op gezet om weg gesleept te worden. Ze vloekt naarde man die de sleep wil doen. Hij verwijst haar, in de war, naar een politiewagen, een eindje verderop. De vrouw heeft een beter idee en stapt in haar wagen en bougeert niet meer. De sleper loopt naar de agente. Die heeft blijkbaar beter te doen want komt niet onmiddellijk mee. Sleper terug naar vrouw. Hij probeert haar te overtuigen dat hij enkel opdrachten uitvoert, dat ze naar de agente moet gaan om de zaak ongedaan te maken. Vrouw bougeert nog steeds niet. Na een minuut of vijf komt de onverbiddelijke agente met de vrouw praten. (ik had haar vijf minuten voordien al een parkeerticket zien uitschrijven aan een man die net iets kwam leveren maar waar ze ook geen medelijden mee had) De ongelukkige vrouw zat nog steeds onbuigzaam te wezen en was niet overtuigd van de agentes wetten. Wat deze halsstarrige vrouw uiteindelijk gezegd of gedaan heeft kon ik niet horen (of zien, is er geld van portefeuille verwisseld?) maar de sleper heeft het onderspit gedolven en heeft de auto uit zijn boeien bevrijd.

Na bijna een jaar voel ik de kriebels om toch nog eens iets te zeggen. Dit naar aanleiding van een paar zaken maar vooral na een toch wel eigenaardige actie van IVLA. (Intergemeentelijke Vereniging voor Beheer van Afvalstoffen Vlaamse Ardennen, een rare afkorting toch, de I van intergemeentelijke, de Vl van Vlaamse en A van Ardennen. Dat het om afvalstoffen gaat is ondergeschikt blijkbaar)

Maar misschien eerst een klein woordje uitleg bij de restafvalcontainers want ik weet dat er nog plaatsen zijn waar men niet op deze wijze werkt.

Met het idee de vervuiler betaalt (een heel mooi principe trouwens, dat ik vooral graag zou toegepast zou zien door BP maar waarbij ik vrees dat de kosten in dierenleed- en leven niet betaalbaar zijn) koopt/krijgt/huurt, ik weet het niet meer, elk huisgezin een grote groene container, in drie maten verkrijgbaar, je kiest naargelang je denkt te zullen vervuilen. Op die container kleeft een sticker met je adres (zodat je toch weet welke de jouwe is) en een streepjescode.

Elke keer dat je je vuilbak buiten zet wordt die gewogen terwijl hij wordt uitgekieperd en je adres wordt afgelezen via de streepjescode. Twee keer per jaar krijg je dan een factuur voor het geleverde vuil.

Eergisteren kregen we een brief in de bus, gericht aan de bewoners, van IVLA met de mededeling dat de sticker op restafval container vervaagd of kapot was en met het verzoek om vandaag, zaterdag, de container buiten te zetten om die te vervangen.

Ik, wantrouwig zoals ik ben, ging toch die sticker op de container even bekijken. Nu daar was absoluut niets aan te zien. Hm, eigenaardig.

Vandaag, zaterdag, zie ik een hele hoop vuilbakken buiten staan. Ik denk bijna naast elke deur.

Mensen wordt gevraagd iets te doen, mensen gehoorzamen. Gewoon op vraag van een brief, niet eens op adres. Hoe ver zou men daarin kunnen gaan? Als ik een mooie brief in de bussen ga steken met de vraag om vrijdagmorgen, 7 uur, allemaal in het rood gekleed op straat te komen omdat er een volkstelling gaat plaats vinden vanuit een helicopter met een speciale camera die enkel gaat focussen op rode vlekken van zoveel vierkante centimeter, gaat hier dan ook op ingegaan worden?

De man die de stickers komt vervangen klopte aan toen hij hier geen vuilcontainer zag staan.

Vriendelijke jongen daar niet van. Ik zei hem dat ik helemaal niets mis had gezien met onze sticker. De jongen maakte daar geen probleem van en gaf me gewoon de sticker die ik dan zelf naar believen kon kleven (op het achterste van Bart De Wever?).

Ik direct naar de container natuurlijk en de cijfertjes bij de streepjescode gaan vergelijken. Geen verschil. Wat er in de streepjescode staat weet je natuurlijk niet. Want daar wringt het schoentje, de meeste mensen, ik ook, zijn streepjescodeanalfabeet). Staan er nieuwe gegevens in? Werd het bedrag per kilo vuil verhoogd ? (ja, verlaagd zal wel niet) Staan er persoonsgevens bij waaruit moet blijken dat je staatsgevaartlijk bent e,n er speciale aandacht moet besteed worden aan je vuil?

Of, en dit lijkt me het meest waarschijnlijke, is er een stickerfabricant, vriendje van de intergemeentelijke, die een extra centje moet verdienen? Of iemands zoontje die een goed betaald weekendjob wilde?

Hoe dan ook, enkele bedenkingen:

Dit is weer een duwtje in de rug van de economie want die moet draaien. Nutteloos nieuwe stickers? Maar de economie draait toch weer een tandje bij. Dat het hier om plastic, dus vervuilende stickers gaat is bijkomstig, niemand ziet de tegenstelling: nutteloos vernieuwen van stickers op vuilbakken die milieuvriendelijker zouden zijn.

De dictatuur van het groene gedachtengoed, hand in hand met de volgzaamheid van ons volk.

Isoleren voor het milieu? Natuurlijk. Zoveel mogelijk. Ondertussen zijn er bij brandweer hier en daar al zware bedenkingen bij de brandveiligheid van sommige ecologisch gebouwde huizen, vooral bij de passiefhuizen. Maar de groene bouw ronkt.

Fabricanten van witgoed beweren dat machines die meer dan 15 jaar oud zijn veel meer verbruiken, wasmachines die 35% minder electriciteit en 50% minder water gebruiken.

Dus weg daarmee en nieuwe kopen. Doe je dat niet gaat dit aan je geweten knagen want je bent een vervuiler, iedereen gaat het brandmerk op je voorhoofd zien!

Eric Rosseel wees me een hele tijd terug al op de fascistoïde trekjes van 'de groenen', ik heb hier en daar ondertussen inderdaad daar al iets van gezien.

Zo las ik op een Faceboek naar aanleiding van de laatste verkiezingen commentaar op de 'overwinning' van de groenen in de steden iets in de trend van: 'ja, opmerkelijk, het is alleen in de grote (ja, wat een gedacht, groot, in België)steden dat groen zo vooruit is gegaan.' Waarop iemand repliceerde'je hebt gelijk, zullen we 'den buiten' dan maar afschaffen?' en een ander: 'Nu je het zegt, ik ken geen enkel boer of buitenmens die groen is.'

Nu ik ken wel (ttz, kennen, ik heb er al gezien) veel stadsmensen die hier in onze bossen komen wandelen, hun vuiligheid achterlaten en zichzelf heel groen vinden.

Voila, ik heb het nog eens kunnen zeggen . :-)