Keeping up appearances

Engeland, Windsor Park, ergens eind jaren 70.

Op de foto zie je mijn ex-schoonmoeder, ondertussen al lang overleden. Mijn ex trouwens ook (niet op de foto maar overleden). De tweede persoon ben ik, nog jong, zelfs vrij onschuldig maar daardoor ook meer dan een tikkeltje naïef en onzeker.

Was het daar een spel. Mother-in-law voelde zich net dat tikkeltje beter dan 'common folk'. Ze beweerde dat ze blue blood had en sprak er ook naar. Een uppity intonatie en taalgebruik, een beetje the queen's english. Dat maakte dat ik 'mooi' engels leerde spreken maar het mens had de lelijke gewoonte echt op mensen neer te kijken en te kleineren. Misschien niet altijd zo bedoeld maar het gebeurde wel.

Elk jaar was er de verplichte reis naar Engeland, waar de ligusterhaag weer enkele meters gegroeid was en dus duidelijk wachtte op onze aanval.

Zo waren we een dag of twee, drie bezig met het knippen van die haag. Meestal was het juni en stond de liguster al in bloei, een toch wel aangename zomerse geur verspreidend. Nog steeds nu, als ik die geur opvang, gaan mijn gedachten naar Engeland. Naar de mooie momenten die ik daar beleefde maar dat dan ondanks mijn ex-schoonmoeder. Want eerlijk gezegd had ze heel wat van de typische schoonmoeders van Assepoester en Sneeuwwitje en was ik er een beetje bang van.

Het was natuurlijk niet allemaal haag scheren. We hadden ook wat vrije tijd. Vandaar dat we op een mooie dag (zo mooi was het trouwens niet want zoals je op de foto ziet, waren we warm gekleed. Maar bon, schoonmama had het in haar hoofd, dus...) gingen pick-nicken.

Voor wie het zuiden van Engeland kent, dit is echt wel een mooie streek. Jammer genoeg was het niet de bedoeling om de mooiste plekjes uit te zoeken, we pick-nickten, en dat was een verplicht nummertje, in Windsor Park want daar ging de queen paardrijden. En wie weet hadden we dit keer geluk en zouden we haar zien voorbij rijden. En was het zij niet dan misschien een andere royal.

Vandaar ook dat het gerief op de tafel niet zomaar wat plastic bekertjes en borden waren. O nee, stel je voor dat we inderdaad gezien zouden worden.

Dus, op zijn Buckets , nee sorry Bouquets, werden de mooiste glazen en borden voorzichtig ingepakt en meegenomen. (en dit was jaren voor de intrede van “Schone schijn". Ik heb altijd al gedacht dat het personage van Hyacinth gebaseerd was op mijn ex schoonmoeder.)

Zoals je kan zien, was het duidelijk een heel interessante namiddag. We hebben jammer gnoeg geen royals gezien, enkel kou geleden want wandelen was er niet bij enkel stilzitten beetje kletsen en een glaasje drinken.

By the way, de auto op de achtergrond was onze eerste auto, een Peugeot 204, jagersgroen, waar ik heb in leren rijden.