Plaatsvervangende schaamte

Op de vooravond van het proces tegen de Oostenrijker Josef  Fritzl is het de moeite om een s de vreschillende ktanten te bekijken. Ik kwam daartoe doordat Het Nieuwsblad met een titel uitpakte die me de adem benam.  Miljoen euro voor een interview met Fritzl. De rioolpers is zijn gangetje geaan en heeft volgende week een feestweek in Amstetten.

Het Nieuwsblad spant de kroon in rioolgehalte maar elke krant brengt wel iets van ‘nieuws’ uit rond deze zaak.

Het Nieuwsblad 14/3/09

1 miljoen euro voor interview met Fritz

'Het Oostenrijkse persbureau Central European News (CEN) verkoopt een nog af te nemen interview met Josef Fritzl. Kostprijs: minstens 1 miljoen euro. Volgens een woordvoeder van CEN hebben zich al tientallen tv-stations uit binnen- en buitenland gemeld. Fritzl wil dat geld gebruiken om zijn slachtoffers te vergoeden. Wanneer en of het interview wel degelijk zal plaatsvinden, is onduidelijk. Het Oostenrijkse gerecht stond voor het proces niet toe dat Fritzl interviews gaf. Ook Oostenrijkse cipiers konden de afgelopen dagen een flinke stuiver verdienen. Voor een foto van Fritzl in zijn cel betaalden Britse fotoagentschappen tot 10.000 euro. (wer)'

Je moet als journalist maar het lef hebben, of het gebrek aan goed fatsoen om, ten eerste geld te bieden voor zo’n vuiligheid en ten tweede als het niet van jouw krant komt, dat aanbod, dat wel te vermelden. En je te associëren met collega’s die met zulke wansmakelijke dingen bezig zijn. En in een ander artikel van dezelfde dag, dezelfde krant:

'Om aan de mediaheisa te ontsnappen zijn alle Fritzlkinderen - zij hoeven niet te getuigen - aan de vooravond van het proces ondergedoken. Net als tijdens de eerste dagen van de Fritzlaffaire in april vorig jaar leven ze opnieuw compleet afgezonderd in de voormalige psychiatrische kliniek aan de rand van Amstetten, het stadje waar de familie Fritzl woonde.'

'De kliniek is door een privébewakingsdienst compleet van de buitenwereld afgesloten. Er liggen nog altijd paparazzi op de loer om het allereerste kiekje van de zogenaamde Oostenrijkse kelderkinderen te kunnen nemen.'

Dat het zo ver moet komen dat deze kinderen, die meer dan eender wie, rust verdienen, zo opgejaagd worden dat ze moeten onderduiken is een regelrechte schande . Ik wordt rood van plaatsvervangende schaamte. Waar gaat onze journalistiek naartoe?

Een ding weet ik nu al, ik lees geen letter meer van deze zaak. Te is trop.