Daarstraks was ik één van de aanwezigen in een volle zaal waar jonge alloch- en autochtone vrouwen een voorstelling gaven voor de internationale vrouwendag.
De meisjes hebben zich allicht geamuseerd bij de repetities, ze hebben zich kunnen uitleven, net als het publiek dat voor meer dan de helft uit allochtonen bestond. En hier was het publiek niet 'geschilderd'. (een term uit de theaterwereld, wanneer het publiek niet reageert) Vrienden en kennissen werden luid toegejuicht, het enthousiasme van het publiek was hartverwarmend.
De productie was in handen van het vrij onderwijs wist een vriendin die naast me zat te vertellen, ze herkende geen enkele van haar leerlingen uit het atheneum. En dat werd op het einde heel erg duidelijk toen de enige 'volwassen' vrouw die meegedaan had ons naar huis wilde sturen met een zedenpreek. Eén van de zinnen streek me tegen de haren in. Ze vond dat de oplossing van de chaos in de wereld in handen van de vrouwen lag. Als wij onze partner en kinderen en alle mensen rondom ons graag zien zal het wel lukken.
Is zij nu zo dom of denkt ze dat alleen een belachelijke simplistische boodschap kan verstaan worden door de allochtone vrouwen? Voor mij was dat bijna een vraag om terug naar de haard te gaan. Maar dan zijn ze bij deze Cedille toch wel aan 't verkeerde adres!
Posts
1 opmerking:
Een reactie posten