DM dinsdag 3 maart
In januari 2008 bedroeg het aantal mensen dat gebruik maakte van de voedselbank 107.000, eind 2008 was dat aantal verder gestegen tot 110.700. Nu zijn het er 113.000 of ruim een op honderd Belgen. Er is dus steeds meer voedsel nodig om in de noden van de mensen te voorzien. "We zijn voor een groot deel afhankelijk van inzamelingen, vrijwilligers, de Europese Unie en ook van de industrie. Vooral van de industrie wordt het moeilijker om voedseloverschotten vast te krijgen. Mede dankzij een beter beheer blijft er minder voedsel over", aldus De Mesmaeker. "Vaak wordt het voedsel ook doorverkocht aan een lagere prijs, en dat is nu net het probleem. De voedselbanken mogen niet betalen voor voedsel, alles draait om giften." De Mesmaeker spreekt van "een verontrustend tekort".
Ook de Europese Unie speelt een grote rol bij de voedselbanken. "Deze maand wordt er in de Europese Commissie gestemd over het voortbestaan van het voedselprogramma. Er is sprake over het stopzetten of het wijzigen van het programma. Zo wordt er geopperd dat de lidstaten die gebruik maken van de voedselbanken, een bijdrage moeten betalen. Een soort van co-financiering dus. Dat zou een zeer zware klap zijn voor de voedselbanken. Verschillende Oost-Europese lidstaten, die over minder financiële middelen beschikken, kunnen hierdoor afhaken", aldus De Mesmaeker. (belga/bf)
Het is schandalig dat al of geen eten hebben moet afhangen van de goodwill van politici, bedrijven, vrijwiligers of gelijk welke ‘Caritas’.
Recht op voeding is een mensenrecht en dient door de overheid gegeven te worden.
Artikel 25
Een ieder heeft recht op een levensstandaard, die hoog genoeg is voor de gezondheid en het welzijn van zichzelf en zijn gezin, waaronder inbegrepen voeding, kleding, huisvesting en geneeskundige verzorging en de noodzakelijke sociale diensten, alsmede het recht op voorziening in geval van werkloosheid, ziekte, invaliditeit, overlijden van de echtgenoot, ouderdom of een ander gemis aan bestaansmiddelen, ontstaan ten gevolge van omstandigheden onafhankelijk van zijn wil.
Nu is het zo dat overschotten in bedrijven en warenhuizen verzameld worden door de voedselbanken.
Wat is de doelstelling van de federatie van voedselbanken?
Om verspilling tegen te gaan zamelen de Voedselbanken deze producten in die voor de enen hinderlijk en voor de anderen onmisbaar zijn”
Het gaat om ‘armen’, een etiket dat van weinig respect getuigt. Logisch dat ze hun armoede verborgen houden. In onze westerse cultuur wordt armoede immers gezien als een schande, je bent een loser.
Dan gaat het om onverkochte overschotten. Maw, en die klacht heb ik al meermaals gehoord, gaat het om producten voorbij hun versheidsdatum. Ik durf dat ook eten, dingen die eigenlijk 'overtijd' zijn maar dan is dat mijn eigen keuze en risico. Om die zaken nu juist uit te delen aan mensen die geen keuze hebben is een teken van weinig respect.
Verspilling… MOET er dan absoluut op verspilling gewerkt worden? Is er trouwens nu een melkplas? We zien weer reclame van de overheid die ons aanzet om melk te drinken zodat we niet dement zouden worden. Dit even terzijde.
Wie moeilijk de maand rond komt zal niet zomaar een voedselpakket krijgen. Je dient eerst langs het OCMW te passeren eer je tot voedselhulp toegelaten wordt. Je zal dus om te beginnen je trots moeten inslikken en je ‘armoede’ ten toon moeten spreiden bij het OCMW.
Dan krijg je inderdaad een voedselpakket als zij vinden dat je daar recht op hebt.
Misschien zijn die voedselpakketten niet overal het zelfde maar van wat ik al gehoord heb zitten er vaak , naast blikken voorbij versheidsdatum, kilo’s koekjes, dozen aardappelpurree in vlokken, liters ijscreme, (handig als je geen diepvries hebt) en stapels dingen in die wel lekker zijn maar niet direct voedzaam. Beter dan niets allemaal uiteraard maar de kans bestaat dus dat ook hier niet meer kan op gerekend worden. Wat is de volgende stap? Rijen wachtenden op soepbedeling? Niet alleen in de wintermaanden voor daklozen maar elke dag 113 000 + X aantal daklozen?
Posts
2 opmerkingen:
Indien er minder hier verspilling zou zijn zouden dergelijke ontsporingen in België helemaal niet te hoeven voorkomen.
Ik verduidelijk mezelf met een vergelijkend verhaaltje :
Stel je een bedrijf voor dat 10 mensen tewerkstelt, het beheer van dat bedrijf is in de handen van de directeur die daarvoor een riant
loon ontvangt.
De negen anderen in dit bedrijf voeren uit wat de directeur in al zijn wijsheid beslist.
Samen zorgen zij voor de opbrengsten waarmee hun aantrekkelijke loon en het riante loon van de directeur betaald worden.
Tot zover het bedrijfsleven - zo is het altijd geweest en zo zal het waarschijnlijk altijd zijn.
Op een dag echter beslist de directeur zonder daarvoor iets aan de anderen te vragen dat de uitvoering van zijn taak moet verdeeld worden tussen hem en zijn vriend medewerker die soms een andere visie heeft en die dit samen zo bedacht hebben.
Vanaf nu worden er twee riante directeurslonen uitgekeerd en de acht overige lonen van de medewerkers.
De winsten voortgekomen uit de opbrengsten verminderen daardoor maar alles gaat nog goed.
De tweede directeur heeft echter binnen het bedrijf ook last van iemand die in het snotje heeft wat er gebeurd is en wil meeprofiteren van het systeem bedacht door zijn twee voorgangers. Voor de lieve vrede beslissen ze onder hun drieën dat er voortaan drie directeurs zullen zijn die elk dezelfde dikke directeurspree zullen ontvangen.
De winst is nu weg en de werkdruk voor de overige zeven medewerkers begint zich te laten voelen.
Met drie directeurs aan het hoofd van het bedrijf begint de besluitvorming mank te lopen, de slagvaardigheid vermindert en er ontstaat enige onenigheid.
Drie haantjes de voorsten (bij de resterende 7 medewerkers) maken van de ontstane verwarring gebruik en eisen omwille van een beter bestuur inspraak in dat bestuur.
De oorspronkelijke directeur ziet zijn machtspositie verschrompelen terwijl de vijf nieuwe directeurs zich steeds meer macht toe-eigenen in een poging om het bedrijf terug op de rechte sporen te krijgen.
Intussen maakt het bedrijf verlies wegens de 6 maal duurdere bestuurskosten dan die die het oorspronkelijk had. De resterende medewerkers zijn vooral harde werkers geworden onderhevig aan een onhoudbare werkdruk (waarvoor de 6 directeurs hen niet genoeg kunnen prijzen).
De gewone medewerkers moeten ook meer en meer de broeksriem aanhalen want ze zien zich geconfronteerd met besparingen die de directeurs hebben doorgevoerd.
Om vooral de aandacht van zichzelf af te leiden zetten de directeurs de drie overgebleven (mede)werkers tegen elkaar op door te beweren dat de slechte bedrijfsresultaten te wijten zijn aan die of die werker die meer ziek is dan de andere of trager werkt dan de twee andere.
Op dezelfde manier leggen ze ook de schuld bij de oorspronkelijke directeur in een poging om hem weg te krijgen en ook op zijn pree beslag te kunnen leggen en onder hen te verdelen.
De drie overgebleven werkers zijn nogal goedgelovige types (wat verklaart waarom zij werkers zijn en de anderen directeurs) en trappen met open ogen in het verhaaltje dat hen wordt wijsgemaakt.
Ze laten zich verdelen en spreken niet meer met elkaar terwijl de eerste directeur almaar meer kritiek krijgt te verwerken.
De andere directeurs wachten intussen verlekkerd af.........
Iedere gelijkenis met bestaande situaties en personen is louter toevallig.
Prachtig uitgelegd gewoon. Proficiat anoniem!
Een reactie posten