Naar aanleiding van het overlijden van Nand Buyl gisteren ging ik via Memory Lane eens kijken naar mijn vroegste herinneringen  aan televisie.

Er was al vrij vroeg TV bij ons thuis, we waren van de eersten in de straat. 

Niet dat mijn ouders welgestelde mensen waren, in tegendeel, het was eerder krap denk ik om rond te komen. Mijn vader was maar een gewone ambtenaar, mijn moeder, zoals de meeste vrouwen van haar generatie, huisvrouw.

Mijn vader, die toch maar tot zijn veertiende naar school ging, wat toen ook de gewoonte was, had een abonnement op,  ' de Zondagsvriend', een weekblad in het formaat van de tabloids maar met betere kwaliteit papier en af en toe al eens een kleurenfoto.

In dit weekblad stonden kruiswoordraadsels. Dat was één van de weinige dingen waarmee hij zich tot kort voor zijn dood stil in de zetel kon zetten. (vermoedelijk zouden ze zich nu afvragen of hij ADHD had) En bij dat wekelijkse kruiswoordraadsel hoorde ook een wedstrijd met als hoofdprijs een heus televisietoestel, equivalent in waarde van wat nu een auto zou zijn.

Won mijn vader die toch wel niet zeker.

Dat was een evenement in de buurt. Gusta, de winkelierster verspreidde het nieuws en ik herinner me de dag dat ze met een camionette de tévé kwamen leveren. Er was zelfs een man van 'de gazet' bij, vermoedelijk de Zondagsvriend om foto's 'te trekken' van ons gezin, toen waren er al vijf kinderen, er zijn er nog twee bijgekomen.

De kinderen uit de buurt werden uitgenodigd om op woensdagnamiddag te komen kijken. Het was dan al late namiddag , zoals ik me herinner was het om 16u30 Klein Klein Kleuterke en om 17u TV Ohéé met nonkel Bob. Kinderen gingen zich eerst nog buiten uitleven (misschien in een latere Memory Lane meer daar over) voor ze net voor het eten rustig voor de TV konden bekomen.

Van Schipper naast Mathilde herinner ik me niets. Ik vermoed dat dit programma verboden was voor ons want niet uitgezonden tijdens de kinderzendtijd

Ik weet niet meer op welke avond maar er was één avond in de week dat er om 19 u 'Ivanhoe' gespeeld werd. Later leerde ik dat Ivanhoe Rodger Moore heette.

Ivanhoe is bij mij ook verbonden aan de eerste kleurenTV die ik ooit zag.

Ik moet toen een jaar of acht geweest zijn. Jaaaaaaren voor de echte kleurentelvisie op de markt was. Bij de buren van een nichtje gingen we TV kijken.. Die mensen hadden een kleurentelvisie. En wat voor één. Het was een zwart-wit exemplaar met het glas in gekleurde stroken. Vanonder groen (voor de buitenopname is dat het meest logische) en bovenaan blauw (de lucht dus).

Veel herinneringen aan tv programma's zijn er verder niet, (de melkbrigade daar gelaten,  zie eerdere blog) omdat er simpelweg niet veel meer waren waar kinderen iets aan hadden.

Wat ik me wel herinner is dat mijn vader met collega's douaniers die de vliegende brigades vormden, naar de voetbal kwamen kijken. En dat het daar wel eens luidruchtig aan toe kon gaan maar dat was niet door de vijf kinderen!