Ik geloof sterk in de theorie dat buitenissige agressieve daden zoals de 10 dolle schietpartijen van de laatste 13 jaar (en daar wordt Kim DG niet eens bijgerekend veronderstel ik) door medicatie getriggerd wordt. Maar natuurlijk is er meer aan de hand. Om te beginnen gaan deze jonge mannen niet zomaar antidepressiva of Rilatine nemen, we hebben het niet over snoepjes. Op een bepaald punt is er (meestal) een arts of psychiater geweest die dat heeft voorgeschreven.
Maar als we nu even naar het voorschrijfgedrag van sommige artsen kijken. Waarom worden die psychopharmaca zoveel voorgeschreven? Snoepreisjes is één van de redenen. Een stagiaire vertelde me dat een arts haar verteld heeft dat indien hij zich zou bezig houden met het opvolgen van de aanbiedingen met snoepreisjes, hij geen tijd meer zou hebben om iets anders te doen.
Een andere reden zou kunnen zijn dat een pilletje voorschrijven heel snel en gemakkelijk gaat. Je bent een hulpvrager op een vijftal minuten (en vaak gebeurt het zo snel) kwijt. Neem dat je op een dag twee keer een visite van 2 uur hebt, als we het wat ruimer nemen 10 minuten per hulpvrager is gelijk aan 24 hulpvragers. Als je echt naar hun verhaal luistert ga je al snel een dik half uur bezig zijn. Dus op dezelfde tijd krijg je maar 8 mensen over de vloer. Simpel rekensommetje toch? It's the economy, stupid!
Derde reden: Er zijn echt opvallend veel mensen met een laag inkomen tot vervangingsinkomen die onder de antidepressieva zitten. Op deze mensen wordt heel vaak neergekeken. Ze worden heel vaak als hopeloos gecatalogisseerd door 'professionals', gezien als melkkoeien zelfs. Je kan hen als arts (of advocaat) nog vanalles wijs maken. "Deze geleerde mensen gaan me toch geen kwaad willen aandoen" is hun idee. "Zij weten toch wat goed is voor eens mens." Dus stop ze vol met medicijnen, hun gezondheid zal er onder lijden, maak hen van je afhankelijk dan blijven ze dubbel 'patiënt'.
Een vierde reden, en dan komen we aan bij de verantwoordelijkheid van ouders en opvoeders :
Ouders en opvoeders vragen om medicatie. Kwestie van antwoord op een vraag wat de heren doktoren en psychiaters betreft. U vraagt, wij draaien. Kinderen van 8 die twee en half Rilatine krijgen zijn geen uitzondering. En waarom willen die ouders en opvoeders (kunnen ook leerkrachten, clb-medwerkers, hulpverleners allerhande zijn) nu net die medicatie? Ouders willen een kind dat rustig is, presteert, tegen 'stress' kan, enfin, een kind dat je ziet, niet hoort. De tijd dat een kind zijn surplus aan energie kwijt kon geraken op het voetbalveld of met kampen maken buiten is voorbij. Ze zouden wel eens vuil naar huis kunnen komen. De mooie parket bevuilen, microben ophalen... Binnen moeten ze dan ook al mooi stil blijven want mama en papa zijn gestresseerd. Vaak zitten mama en/ of papa zelf al een tijdje onder de pillen. En wat goed genoeg is voor mama is goed genoeg voor de kindjes.
Dan stel ik me toch de vraag: waarom nemen die mensen kinderen? Waarom kiezen ze niet voor een Tamagochi of een andere hi-tec robot? Die zijn proper, maken de parketvloer niet vuil, vervangbaar als ze kapot gaan en wat de robots betreft staan heel chique want heel duur. En ook hulpverleners hebben wel eens boter op hun hoofd. Het is in een leefgroep of dagcentrum veel gemakkelijker werken met rustige kinderen. En dan hoef je je tijd ook niet te verspillen aan de vraag waarom een kind moeilijk gedrag stelt. Dat is immers irelevant want tijdrovend. Waarom moeite doen als het met een pilletje zo snel opgelost raakt?
Maar als we nu even naar het voorschrijfgedrag van sommige artsen kijken. Waarom worden die psychopharmaca zoveel voorgeschreven? Snoepreisjes is één van de redenen. Een stagiaire vertelde me dat een arts haar verteld heeft dat indien hij zich zou bezig houden met het opvolgen van de aanbiedingen met snoepreisjes, hij geen tijd meer zou hebben om iets anders te doen.
Een andere reden zou kunnen zijn dat een pilletje voorschrijven heel snel en gemakkelijk gaat. Je bent een hulpvrager op een vijftal minuten (en vaak gebeurt het zo snel) kwijt. Neem dat je op een dag twee keer een visite van 2 uur hebt, als we het wat ruimer nemen 10 minuten per hulpvrager is gelijk aan 24 hulpvragers. Als je echt naar hun verhaal luistert ga je al snel een dik half uur bezig zijn. Dus op dezelfde tijd krijg je maar 8 mensen over de vloer. Simpel rekensommetje toch? It's the economy, stupid!
Derde reden: Er zijn echt opvallend veel mensen met een laag inkomen tot vervangingsinkomen die onder de antidepressieva zitten. Op deze mensen wordt heel vaak neergekeken. Ze worden heel vaak als hopeloos gecatalogisseerd door 'professionals', gezien als melkkoeien zelfs. Je kan hen als arts (of advocaat) nog vanalles wijs maken. "Deze geleerde mensen gaan me toch geen kwaad willen aandoen" is hun idee. "Zij weten toch wat goed is voor eens mens." Dus stop ze vol met medicijnen, hun gezondheid zal er onder lijden, maak hen van je afhankelijk dan blijven ze dubbel 'patiënt'.
Een vierde reden, en dan komen we aan bij de verantwoordelijkheid van ouders en opvoeders :
Ouders en opvoeders vragen om medicatie. Kwestie van antwoord op een vraag wat de heren doktoren en psychiaters betreft. U vraagt, wij draaien. Kinderen van 8 die twee en half Rilatine krijgen zijn geen uitzondering. En waarom willen die ouders en opvoeders (kunnen ook leerkrachten, clb-medwerkers, hulpverleners allerhande zijn) nu net die medicatie? Ouders willen een kind dat rustig is, presteert, tegen 'stress' kan, enfin, een kind dat je ziet, niet hoort. De tijd dat een kind zijn surplus aan energie kwijt kon geraken op het voetbalveld of met kampen maken buiten is voorbij. Ze zouden wel eens vuil naar huis kunnen komen. De mooie parket bevuilen, microben ophalen... Binnen moeten ze dan ook al mooi stil blijven want mama en papa zijn gestresseerd. Vaak zitten mama en/ of papa zelf al een tijdje onder de pillen. En wat goed genoeg is voor mama is goed genoeg voor de kindjes.
Dan stel ik me toch de vraag: waarom nemen die mensen kinderen? Waarom kiezen ze niet voor een Tamagochi of een andere hi-tec robot? Die zijn proper, maken de parketvloer niet vuil, vervangbaar als ze kapot gaan en wat de robots betreft staan heel chique want heel duur. En ook hulpverleners hebben wel eens boter op hun hoofd. Het is in een leefgroep of dagcentrum veel gemakkelijker werken met rustige kinderen. En dan hoef je je tijd ook niet te verspillen aan de vraag waarom een kind moeilijk gedrag stelt. Dat is immers irelevant want tijdrovend. Waarom moeite doen als het met een pilletje zo snel opgelost raakt?
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten