Toch nog wat bedenkingen na mijn verblijf in Avignon. Alhoewel, gisteren, toen ik de slaap niet kon vatten waren de ideëen legio en nu, me een klein beetje vervelend op de TGV, op terugweg, kom ik niet erg ver.

Ik ben vanmorgen opgestaan met een vrolijke zon, als ik nu door het treinraampje kijk, zie ik een mistroostig landschap, grijs met laaghangende wolken. Genoeg dus om direct te willen terugkeren. Waarom kiezen mensen er voor om elders te willen leven dan in de zon? Waarschijnlijk ook daarom dat er meer clochards, landlopers en thuislozen zijn in de warme contreien. Logisch. Als ik dan geen dak boven mijn hoofd zou hebben, zou ik er uiteraard ook voor kiezen om zo lang mogelijk droog en warm te blijven.

Toen ik thuis vertrok was dat niet met een 100% 'yes, lets go' gevoel. Ik heb het thuis immers ook zo comfortabel, dicht bij mijn zonen en mijn hond, alles bij de hand en nog zo veel te doen. En het was mooi weer. Al een hele tijd. uitzonderlijk mooi, deze zomer. Waarom wilde ik dan ergens naartoe waar ik nog nooit geweest was. Wat ging ik tegemoet? Hoe ging de gîte zijn? Je ziet dan wel foto's op internet maar die kunnen bedrieglijk zijn. Hoe zou de buurt zijn? Uiteraard werd die op de site als rustig en aangenaam aangekondigd. Eigenaars gaan de buurt van hun gîte niet aankodnigen als vuil, lawaaierig en stinkend naar de uitlaatgassen of urine.

Ging Avignon niet te toeristisch zijn? Waren er wel voldoende interessante zaken om me een week lang bezig te houden? En ja, je zit dan wel in het zuiden maar met die extreme weerstoestanden van tegenwoordig weet je maar nooit. Stel je voor dat het een hele week zou regenen!

Enfin, moest ik niet alles op voorhand gepland en betaald hebben, ik was misschien niet vertrokken.

Dat zou wel heel dom geweest zijn want ik heb en hele week mooi weer gehad, de gîte was al wat je er voor die prijs had mogen verwachten, Avignon en omstreken heeft veel meer te bieden dan dat je in een hap van een week kan verteren;

Maar de allergrootste meevaller, waarvoor je met een goedkoop treinticket zelfs als enige reden naar Avignon zou kunnen trekken is de tentoonstelling 'les papesses'. 5 topartiesten, 5 sterke vrouwen, jammer genoeg niet allemaal meer bij leven, stellen tot ergens in november ten toon. Camille Claudel (minnares van Rodin, maar volgens mij niet 'min'nares maar 'meer'), Louise Bourgeois, Kiki Smith, Jana Sterbak en onze eigenste Berlinde De Bruyckere geven van hun mooiste werken weer.

Het zou  moeilijk vallen te zeggen wie de papesse onder de papessen is. Naar originaliteit zou ik zeggen dat Louise Bourgeois, zeker als je het in de tijdsgeest plaatst, de spits afbijt, toch wel op de hielen gevolgd door onze Berlinde. Naar 'craftwomenship, zou ik Camille de eerste prijs geven maar ook weer snel gevolgd door Berlinde.

Voor Kiki en Jana zou ik misschien minder geneigd zijn een omweg te maken . Alhoewel, ook van hen waren er werken bij die hun kunnen en originaliteit ten toon spreidden.

Maar daar ging ik het niet over hebben. Maar nu het toch geschreven staat zal ik het straks maar posten ook . Die 5 pausinnen verdienen veel meer lof dan ik hen kan geven.