Nu, 144 jaar nadat de slavernij in de VS is afgeschaft, geeft de Amerikaanse senaat eindelijk officieel zijn excuses. Tenminste, het moet nog door de kamer van volksvertegenwoordigers gestemd worden. Er zal wel geen schadevergoeding kunnen gevraagd worden. Logisch, de schatkist zou op slag leeg zijn.
De eerste slaaf zette voet in de verenigde staten in 1619 en de slavenij is afgeschaft in 1865. Moeten we dan nu applaudiseren omdat ze het er eindelijk over eens zijn dat verontschuldigingen dan misschien op zijn plaats zijn?
Natuurlijk zal zelfs dit niet zonder slag of stoot zijn gebeurd want nog steeds moet worden rekening gehouden worden met oa de Ku Klux Klan:
Over het aantal leden van de huidige "Klans" zijn er maar weinig gegevens bekend alsook over de financiën en de daadwerkelijke slagkracht. Het officiële standpunt van de overheid is er één van doodzwijgen. Een moderne Klan bestaat in hun ogen niet. In 2002 publiceerde de Anti-Defamation League een rapport over Extremism in America waarin stond dat "Today, there is no such thing as the Ku Klux Klan. Fragmentation, decentralization and decline have continued unabated." Desondanks beschouwen vele onderzoekers de "Klans" nog steeds als de invloedrijkste en machtigste rechts-extremistische organisatie in de Verenigde Staten die nog steeds aanwezig zou zijn just beneath the surface. Vooral in de Zuidelijke staten kan de Klan inderdaad nog op nostalgische sympathie rekenen, maar de marginalisering van de hedendaagse Klan door het White Trailer Park Trash en door de skinheads - die tot het protype Klansmen verworden zijn - doet deze sympathie wel verder afkalven.
En van de misbruiken die onze voorvaderen pleegden in Congo heb ik het al helemaal niet. Ook onze voorgeschiedenis is niet echt zuiver. Maar ik zal het dan toch maar allemaal als een stap voorwaarts zien, kwestie van niet helemaal bitter te worden.
Posts
2 opmerkingen:
Er is een verschil in morele verontwaardiging, nog steeds, bij linkse mensen. Zuid-Afrika was ten tijde van de Apartheid zogenaamd dé hel op aarde, terwijl elders in Afrika, en nog steeds en onverminderd, veel ergere dingen gebeurden. Omdat het Franco-Belgische imperialisme kennelijk nooit kritiek mag krijgen, wordt ook tot op de dag van heden liever met de vinger naar bijvoorbeeld Israël gewezen, dan naar de besognes van de Franco-Belgen in Zwart-Afrika. Selectieve verontwaardiging heet dat. De geschiedenis van de slavernij in een land waarin de slavenhouders geen kolonialisten (meer) waren maar zelf dienden te overleven, is ook wat anders dan ons geruste Belgische geweten toen Congo tussen 1908-1960 onze kolonie was. Wat de VS toen al achter de rug hadden, konden wij in Congo uitvoeren. We konden dan verontwaardigd doen over de Verenigde Staten, aangezien wij hier in Europa niet racistisch hoefden te zijn: onze zwartjes waren overzee. Het was in die periode ongetwijfeld slechter voor een Congolees onder Belgisch bestuur, dan voor een zwarte Amerikaan onder een vorm van Amerikaanse apartheid in de Verenigde Staten. Maar nu zal ik wel een fascist zijn zeker?
Je zal denk ik, voor een groot deel wel gelijk hebben maar ik denk dat wij, brave Vlamingen, flink meededen hoor, niet onder hoefden te doen voor wat jij de Franco-Belgen noemt. Bekijk om te beginnen de 'bekeringsdrang' van de in onze Vlaamse dorpen geboren lieve nonnetjes en patertjes...
Een reactie posten