de Melkbrigade en Fitinjehoofd

 

 

De min 35 jarigen onder ons kennen het waarschijnlijk niet. De Melkbrigade. Een heel groot deel van de andere mensen zijn waarschijnlijk ooit lid geweest of hebben ouders of tantes en nonkels die het waren.

Ik was het in ieder geval. Vreemd genoeg herinner ik me er vrij veel van. Van een geslaagde reclamecampagne gesproken.

Ik had twee oudere zussen die ook lid waren. Ik herinner me de ‘badges’, een soort kenteken in stof dat op je kleding kon gestreken worden om te tonen dat ook jij lid was en veel melk dronk zoals de overheid aanraadde. Mijn moeder die niet wist dat koemelk eigenlijk niet zo gezond is voor kinderen die de zuigelingenperiode voorbij waren, zeker in grote hoeveelheden, luisterde braaf naar de overheid en zette haar kinderen aan tot melk drinken en heeft op ons aandringen vermoed ik, die badges op onze kleding gestreken. Dit was een gele M omgeven van sterretjes  op een blauwe achtergrond.Toen ik (ik was kleuter, kon nog niet lezen) fier mijn wollen ‘cardigan’ aandeed, schoten mijn zussen luid in de lach. Mijn moeder had blijkbaar de badge verkeerd opgestreken. Mijn zussen lachten me uit omdat ik lid was van de ‘worstenbrigade’. Dit als stukje nostalgie. Hieronder een beschrijving van wat waar en waarom die melkbrigade. Daarna kom ik even terug op ‘fitinjehoofd'.

Uit: http://www.hetvirtueleland.be/tento/index_tento.asp?ID=100240000

De voedselschaarste tijdens de Tweede Wereldoorlog laat grote trauma’s na bij de bevolking. De Europese landen stellen na de oorlog alles in het werk om “zelfvoorzienend” te zijn, wat voor tal van voedingsmiddelen al midden de jaren vijftig werkelijkheid wordt. Die impuls wordt nog versterkt in samenwerkingsverbanden zoals de Benelux en de Europese Economische Gemeenschap, niet in het minst op het vlak van landbouw. Plots dreigt overproductie, zoals de befaamde boterbergen en melkplassen.

 In plaats van de productie te beperken, stimuleert men de uitvoer en het eigen verbruik. Nederland geeft het voorbeeld en lanceert in 1958 de M-brigade, oftewel de Brigade der Melkwegvaarders, waarbij het gloednieuwe ruimteavontuur duidelijk inspirerend werkt.

Einde 1959 is het eindelijk zover: de Belgische Melkbrigade voor 8- tot 14-jarigen gaat van start na een aankondiging in “het Belgisch Zuivelbedrijf”, het vakblad van de sector.

 "Het sprak allemaal tot de verbeelding. De leden voelden zich ook echt M-Brigadier. Hun aantal nam dus ook snel toe. Ze konden dus een logboek aanvragen, dat moesten ze dagelijks invullen en na dertig dagen aan ons bezorgen. Als beloning kregen ze hun paspoort..."

De initiatiefnemers beseffen echter dat de steun van de distributiesector cruciaal is om de actie te doen slagen. De “melkboer” loopt immers niet echt warm voor puur formele waardering. Zij worden over de streep gehaald met “aanmoedigingscadeaux” waarvoor in de beginfase al een fabelachtige 200.000 frank neergeteld wordt. Let wel, deze geschenken zullen verloot worden…

Met succes. Tal van melkhandelaars rijden jarenlang rond met een affiche van de Melkbrigade, stiekem hopend “gespot” te worden en aldus een televisietoestel te winnen.

Het clubgevoel is een belangrijk argument om tot de M-Brigade toe te treden. Vooral de uiterlijke kentekens van de brigade (“sticker”, wimpel, pas) moeten gegadigden over de brug halen. Maar er is meer. Een ware regen van kortingen en geschenken daalde neer over de jeugd van toen. Zeer begeerde cadeaus als een transistorradio, cassetterecorder, kampeergerief, fietsen en dergelijke meer werken heel motiverend.

 Fit-in-je-hoofd. Waarom wordt er nu plots zoveel aandacht besteed aan de ‘geestelijke gezondheid’? Altruïstische motieven van de overheid? Van politici ????????????? Denk het niet. Wat zit daar dan wel achter ? Kan het kwaad om meer aandacht te besteden aan mensen hun welzijn? Nee natuurlijk niet. En het bespreekbaar maken van geestelijke gezondheid op zich is ook niet fout natuurlijk. Het taboe daar rond moet inderdaad verdwijnen. Maar, een test die je zelf invult en daarruit conclusies kan trekken of je al dan niet een zelfhulpgroep, assertiviteitstraining, een eerstelijnswerker of een psychiater nodig hebt vind ik wel niet zo slim.

Het is met die test net als met een IQ test. Vandaag vul je die zus in, want je voelt je goed, morgen is het weer helemaal anders.  Ik ben bang dat het een beetje is zoals met een medische encyclopedie. Als je iets voelt en ja gaat daar in rondneuzen ga je allicht iets vinden waar je aan lijdt. Dus, mensen die een beetje ongerust zijn over zichzelf  gaan dan vlug, voor de zekerheid een dokter opzoeken. Die hen wil helpen met pillen want dat is zijn ‘business’. 

Zo geraak je misschien met die ‘fit-in-je-hoofd’ ook sneller bij een psychiater die je pillen geeft en je bent ook vertrokken. 

Als je je oren openzet en wil luisteren hoor je hoe vaak mensen psychofarmaca voorgeschreven krijgen omdat ze even in een dipje zitten of rouwen. (Mensen vragen vaak ook wel kant-en-klare-oplossingen) Zelfs voor 13 en 14 jarigen die gewoon puberen krijgen wel eens psychofarmaca voorgeschreven.

Hoort een campagne die door de overheid gesponsord wordt ook niet neutraal te zijn? De eerste ‘cursus’ die vermeld staat is het ‘Centrum voor Christelijk Vormingswerk’. Iedereen weet dat mensen veel sneller een eerste item gaan aantikken dan een derde, vierde, enzovoort. Stel je voor dat op de eerste plaats een moslimorganisatie zou gestaan hebben. Je zou het protest nogal horen.

Maar waarom deze actie dan? Misschien moeten we dan nu even terug naar de Melkbrigade. Toen moest er melk verkocht worden want er was een melkplas. Nu moeten er medicamenten verkocht worden want de farmaceutische industrie vraagt dit. Daarnaast moeten die legers psychologen die nu al op de arbeidsmarkt zijn en de legers die straks vanuit de universiteiten toestromen toch werk hebben?

Alles is economie hoorde ik eens zeggen. Zeker in deze neo-liberale maatschappij