basics

Na een weekje in de tong van Oc, practisch in een natuurreservaat waar ik kennis maakte met 'la huppe', een prachtige trekvogel, kom je wel even terug tot de basis. Een plaats waar je echt kan onthaasten, waar je nog een half uur te voet moet gaan eer je je eerste winkel tegenkomt zorgt er wel voor dat je alles terug even in perspectief gaat zien. Dit wil je dan meenemen als je terug thuis bent.

Voornemens: weg met Facebook, geen gevoel van verplichting om een stukje te schrijven, niet elke dag nakijken hoeveel mensen mijn blog bezocht hebben. Tot nu toe is me dat gelukt maar ik ben natuurlijk nog maar een paar dagen terug thuis.

Terug thuis. Ik kon er niet naast kijken toen ik terug in België was. Ik ben dan wel van Facebook af maar de 'faces' (of faeces?) die me van de kant van de weg trachten te verleiden lachten me al van de eerste minuten terug op de grond toe. Allen beloven ze de hemel. Allen willen ze gezien worden. En je kan niet anders dan hen zien. Ze vervuilen met hun tronies mijn mooie streek, ongemoeid, arrogant. Tot mijn grote ergernis.

De CD&V gooit het van oudsher op de familietoer en de emo. 'Koester' roepen ze me toe. Net zoals zij, politiekers, koesteren?  Neen dank je. Ik zou eens graag de kinderen van die mensen spreken en hen vragen hoe vaak hun ouders hen koesteren.

Bij sommige koppen moet ik echt mijn kotsneigingen onderdrukken. Als je een beetje achter de holle woorden kijkt naar waar ze mee bezig zijn kan je toch maar alleen walgen van heel dat verkiezingsgedoe en de manier waarop ze je proberen te overtuigen? 

Eén ding weet ik zeker, elk gezicht dat ik op straat zie heeft bij mij  zijn kansen verkeken. No way dat ze mijn stem zullen krijgen!