De zelfmoordlijn neemt wat teveel initiatief of dan ten minste de verkeerde naar mijn gevoel.
http://www.hulporganisaties.be/
De zelfmoordlijn gaat de sociaal netwerk site, 'Netlog' screenen op signalen van suicidaal gedrag.
Dat het suicidaal gedrag toeneemt ben ik de laatste om te ontkennen en dat dit enorm veel leed en miserie met zich meebrengt evenmin. Maar er zijn andere manieren dan het screenen van sites en het schenden van de privacy om hier iets aan te doen. Trouwens, voor sommige mensen is het ook een laatste keuze om effectief een einde te maken aan ondraaglijk leed maar dit mag niet luidop gezegd worden.
Waar zit je met de privacy als screenen toegelaten wordt? Waarop gaan ze in de toekomst nog screenen? De plannen zijn: naar signalen die betrekking hebben op depressie, eenzaamheid, onbegrip van de omgeving en relatie met de ouders. Wie gaat bepalen wat slechte relatie met ouders zijn? Wanneer er onbegrip is van de omgeving?
Wie durft in alle eerlijkheid zeggen dat er op een bepaald moment in zijn leven niet wat scheef zat in de relatie met zijn ouders? Of dat de omgeving met onbegrip reageerde? En wat gaan ze doen met die wetenschap? Dit is meer dan big brother, dit is big brother, sister,aunt , uncle en grandparents.
In de plaats daarvan zou er vanuit de overheid tips kunnen meegegeven worden rond het omgaan met mensen met suicidaal gedrag. Iedereen kan dit leren, daar hoef je geen professioneel voor te zijn, in tegendeel. Meer aandacht voor elkaar en minder navelstaarderij en egoïsme, solidariteit zijn volgens mij veel duurzamere oplossingen dan het screenen van een netwerk en het doorsturen naar geestelijke gezondheidszorgers.
Het tweede initiatief, Google vragen om hulporganisaties als eerste in zoekresultaat te geven wanneer trefwoorden rond zelfdoding opkomen vind ik van een andere orde. Mensen kunnen dan nog steeds deze sites negeren, ze hebben keuze. En er wordt tenminste geen schade gedaan aan de privacy.
http://www.hulporganisaties.be/
De zelfmoordlijn gaat de sociaal netwerk site, 'Netlog' screenen op signalen van suicidaal gedrag.
Dat het suicidaal gedrag toeneemt ben ik de laatste om te ontkennen en dat dit enorm veel leed en miserie met zich meebrengt evenmin. Maar er zijn andere manieren dan het screenen van sites en het schenden van de privacy om hier iets aan te doen. Trouwens, voor sommige mensen is het ook een laatste keuze om effectief een einde te maken aan ondraaglijk leed maar dit mag niet luidop gezegd worden.
Waar zit je met de privacy als screenen toegelaten wordt? Waarop gaan ze in de toekomst nog screenen? De plannen zijn: naar signalen die betrekking hebben op depressie, eenzaamheid, onbegrip van de omgeving en relatie met de ouders. Wie gaat bepalen wat slechte relatie met ouders zijn? Wanneer er onbegrip is van de omgeving?
Wie durft in alle eerlijkheid zeggen dat er op een bepaald moment in zijn leven niet wat scheef zat in de relatie met zijn ouders? Of dat de omgeving met onbegrip reageerde? En wat gaan ze doen met die wetenschap? Dit is meer dan big brother, dit is big brother, sister,aunt , uncle en grandparents.
In de plaats daarvan zou er vanuit de overheid tips kunnen meegegeven worden rond het omgaan met mensen met suicidaal gedrag. Iedereen kan dit leren, daar hoef je geen professioneel voor te zijn, in tegendeel. Meer aandacht voor elkaar en minder navelstaarderij en egoïsme, solidariteit zijn volgens mij veel duurzamere oplossingen dan het screenen van een netwerk en het doorsturen naar geestelijke gezondheidszorgers.
Het tweede initiatief, Google vragen om hulporganisaties als eerste in zoekresultaat te geven wanneer trefwoorden rond zelfdoding opkomen vind ik van een andere orde. Mensen kunnen dan nog steeds deze sites negeren, ze hebben keuze. En er wordt tenminste geen schade gedaan aan de privacy.
Posts
2 opmerkingen:
Uw kritiek doet mij denken aan die van Eric Rosseel op de door en door brave maar mede daardoor in haar beleid buitengewoon gevaarlijke politica Veerle Heeren. Neem nou haar initiatief om een WEBSTEK (!) op te zetten waarop mensen, in alle gebrek aan discretie eigen aan het net, aan de hand van een vragenlijst kunnen nagaan of ze depressief zouden zijn.
Als de ongelukkigen de resultaten van zo'n vragenlijst nog zouden geloven ook, zullen ze maar pas écht in een val getrapt zijn.
Ik geef u dus volmondig gelijk en tot in de kleinste details van uw vertoog.
Onder de schijn van een welzijnswerkersjargon en dito initiatieven verschuilt zich soms gewoon Satan, om het zo een keer uit te drukken.
Ik zou er nog aan willen toevoegen dat de perverse symptoombehandeling vooral bedoeld is om zeker de aandacht van de oorzaak weg te halen.
Een reactie posten