woensdag 5 augustus 2009

Wat een leven, binnen die muren...


Ja, waarom zouden die gevangenen nu absoluut willen ontsnappen?? Een raadsel? Mij in ieder geval niet. Ik heb meermaals de kans gehad, waar ik heel blij om was, om meermaals een gevangenis te bezoeken. Een gevangenis voor langestraften. Ik heb telkens een rondleiding gehad waarbij ze ons een cel hebben laten zien. Daarmee heb ik een beetje een idee van hoe het leven in zo'n strafinrichting er moet uitzien.
Ik ga geen oordeel vellen over het al dan niet verdiend zijn dat sommigen daar verzeild geraken of hoe het dan wel zou moeten, ik wil enkel dat mensen een beetje hun fantasie en inleving gebruiken om zich te realiseren dat het niet zo verwonderlijk is dat mensen trachten te ontsnappen of, zoals je ook wel vaak hoort, dat het niet zo is dat die mannen het daar zo goed hebben, ze zitten op hotel.
Even een cel beschrijven:
Een kamer van ongeveer 3 op 4 meter, vaal geschilderd (ik kan niet zo goed schatten maar zal er niet ver naast zitten) met voortduren kunstlicht want als er al een raam is, is het een kleintje, mét tralies voor. Een raam dat niet open kan.
Aan het uiteinde van de cel staat een scherm waarachter zich een toilet bevind zonder bril en een lavabo.
Verder heb je een stapelbed, een kast, een tafeltje en een stoel. Dat is de basis. Al wat je verder wil moet je voor betalen. Dus die tv waar iedereen het zo moeilijk mee heeft , moet je verdienen.
Je kan natuurlijk geld toegestuurd krijgen van famile. Als je nog familie hebt die naar je omkijkt want niet teveel mensen zijn gek op familie, vrienden of kennissen in de gevangenis, hun netwerk verdwijnt als sneeuw voor de zon?

Als je binnenkomt in de gevangenis moet je alles afgeven. Tot je ondergoed. Je krijgt kleren, ook het ondergoed, van de staat. Allemaal hetzelfde. Je krijgt het zelfs nietn je leent het. Wanneer het gewassen wordt verdwijnt het weer allemaal samen in de wasmachine en wordt het daarna terug verdeeld. Geen eigen kleding dus.
Verder wordt alles door het regime bepaalt. Je dagindeling: je zit heel de dag in je cel. Met iemand die je niet gekozen hebt. Iemand die daar al zat, waar jij het mee moet doen. Misschien heeft hij wel onhebbelijke gewoontes die voor jou voldoende zouden zijn in de buitenwereld om niet met die persoon te wensen omgaan.
Hij laat misschien luide boeren. Of scheten. Er is geen verluchtingsmogelijkheid. Hij heeft misschien een tic, of een uitspraak die hij altijd herhaalt. Man man man of zo. Of jaja... en dan stilte, tot de volgende jaja. En dat zijn dan de kleine onhebbelijkheidjes. Je compagnon zou evengoed een agressief man kunnen zijn of af en toe helemaal doordraaien.
Dag en nacht breng je met die man door. Je eet met hem, schijt met hem, wast je met hem. Als je niet de kans hebt te werken zit je 24 uur op 24 samen, sommigen de rest van hun leven. Of 20 jaar, 10 jaar... Voor velen al te veel om met hun partner samen door te brengen. En voor die persoon hebben ze gekozen.

Neen, twee keer per dag dacht ik, wordt er 'gewandeld'. Je mag even samen met de andere buiten op een koer. Dan kan je nog eens iemand zien, wat keuvelen.
En voor degenen die zich weten te gedragen zijn er natuurlijk wel extra zaken. Je kan je op de wachtlijst zetten om te sporten in de fitnesszaal, je kan je inschrijven voor cursussen, zelfs een diploma halen. Of je kan gaan werken.
Je kan in een atelier werken waar bij voorbeeld lompen gemaakt worden. Oude kledingstukken worden binnen gebracht . Jij mag dan de kopen afhalen en de kledingstukken in vodden trekken. Zeer aangenaam werk. Hoeveel je er verdient weet ik niet meer maar ik denk dat er bij mijn eerste bezoek gezegd werd dat het neerkwam op 20 belgisch frank per uur. Maar dat was rond het jaar 2000. Misschien krijgen ze nu 55 cent of zo.
Dat geeft al snel per maand een 75 euro? Daar moet je dan ook nog wel je burgerlijke partij mee uitbetalen... Maar je bent 8 uur van de vierentwinig weg uit je cel. Rest natuurlijk nog 16 uur per etmaal die je moet doorbrengen met die beuzak van een celgenoot op een kamertje van 3 ot 4, zonder verluchting...

Geen opmerkingen: