Cedille in Cyberspace part I

We schrijven, of liever typen 1994. Ik had een vriendje , enfin, vriend, hij was 1 meter 96, die in bijberoep een drukkerszaak had. Niets glamoureus, geen 'Elle' of 'Vogue' maar catalogi, affiches voor kaarting en andere lokale 'happenings' zoals pensenkermis en een zilverenbruiloft maar vooral, en hier ga ik zeker niet minimal- of bagateliseren, doodsbrieven en doodsprentjes. Dit betekende stress, deadline (nee, écht, geen grap bedoeld) tijdsdruk. Hier kwam dan mijn bijdrage in nood en eerste kennismaking met 'cyberspace'.

We hadden een , wat toen nog geen evidentie was, LAT relatie. Hij werkte en woonde in een stad toch een 45 km van bij mij thuis. Toch wilde ik hem een handje helpen wanneer de tijdsdemon teveel eiste, een handje, zelfs twee, en vooral twee vingers lenen. (ik behoor tot die mensen die ooit wel geleerd hebben blind te typen, mokerslagen uitdelend op de argeloze toetsen van een typemachine bijdragen. Je hebt dan met bloed- zweet en tranen de techniek onder de knokels maar door gebrek aan oefening eens je het kan, dit ook weer even snel bijna vergeet. Gelukkig is die vingergymnastiek nu niet meer nodig en kan je bijna even vlug weg met twee vingen die de toetsen strelen)

Ik was dan wel niet thuis in het 'zetten' van teksten, had geen grafische opleiding maar kon wel een woordje of twee (meestal een tweehonderd) uit tikken.

De tekstjes waar het om ging waren tekstjes voor doodsbrieven en -prentjes. Het moest dus écht wel snel gaan, doden wachten niet.

En dan kwam de eerste keer cyberspace op de proppen. De vriend had een modem. Neen, twee , hij gaf er mij ook één. Het was een heel gedoe om die minitekstjes door te mailen. Meestal moest je toch wel een keer of drie proberen eer het effectief gelukt was. Vol spanning zat je dan naar het “tuuuuuut, tiiiiiit, prrrr, teeeeet, tuuuut' van de modem te luisteren. Stopte het geluid en zag je op je scherm een frame verschijnen waarop stond dat het doormailen gelukt was, kon je van een echte overwinning spreken. En snel dat die modems waren ! Stel je voor, in een minuut of zo hadden ze een tekst doorgemaild van zeker 160 KB!